Wat maken we mee
2024 | 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | Eerdere berichten
December | November | Oktober | September | Augustus | Juli | Juni | Mei | April | Maart | Februari | Januari
29-03-2016
Shmiegel spelen en genieten
26-03-2016
Zomertijd
Opgelet!
Vannacht wordt de klok verzet van 2u naar 3u, een uurtje minder slapen ;-)
22-03-2016
Een zwarte dag in Brussel
18-03-2016
Jonas
Welkom lieve Jonas!
Sinds gisteren, hebben we er weer een nieuwe bewoner bij!
Deze knappe rood-witte verschijning liep al enige tijd rond in een verlaten fabriek.
Hij is erg aanhankelijk, sociaal en men vermoedt dat hij gedumpt is.
Hij stapte wel heel erg zelfverzekerd uit zijn reismand.
Meteen overal rondneuzen, staart en kopje omhoog, oortjes gespitst.
Waar is de keuken? Eerst smullen en dan weer aaitjes komen halen.
De ronkmachine draait op volle toeren.
Hij heeft zo een speciaal koppie met zijn ronde, platte snoet.
Ook voor hem gaan we op zoek naar een gouden mandje.
17-03-2016
Shmie
Het is alweer eventjes geleden dat we nog iets van Shmie hebben gehoord.
Hoe gaat het ondertussen met hem?
Even een opfrissertje:
Shmie werd overgenomen van een dierenasiel omdat hij aidspositief is.
Zijn leeftijd werd geschat op ongeveer tien jaar oud, zo te zien heeft hij lange tijd gezworven vooraleer hij in het asiel is binnen gebracht. Doordat hij zijn lichaamsreserves heeft moeten aanspreken, had hij bijna geen spiermassa meer.
Hij was zo ontzettend mager, waggelde hierdoor op zijn pootjes en had af en toe de neiging om om te vallen.
Zijn linkeroogje was er ook niet al te best aan toe. Helaas was zijn oogje niet meer te redden en moest het verwijderd worden. Ook was zijn gebit alles behalve oké, germe toch kereltje, dit is echt niet leuk hé?
Nadat hij was aangesterkt van de oogoperatie, zijn verleden week de tandjes getrokken bij hem. Ach ... wat voelde hij zich zielig toen hij terug thuis was bij zijn opvangmama.
Wat geknuffel en getuttel kon hij wel lekker gebruiken.
Shmie houdt van knuffelen, knuffelen en nog eens knuffelen, er zit geen greintje kwaad in hem. Het is een rustige kater die enorm lief van karakter is.
Dit is hopelijk de laatste keer dat je moet geopereerd worden lieverd.
Nu weer lekker aansterken en dan kunnen we ook voor jou op zoek gaan naar een gouden mandje.
17-03-2016
Afscheid van Dribbel
Dribbel/Dikkie, het zoveelste mooie sterretje aan de hemel!
Dribbel kwam in mei 2009 in de opvang van Buddy Kat. Een flink mannetje met een prachtige muisgrijze vacht. Altijd erbij om een knuffel te vragen en te genieten ervan. Zoals verwacht werd hij vrij snel geadopteerd.
Een tijdje geleden viel het de baasjes op dat hij veel aan het snurken was, zelfs wanneer hij wakker was. Dribbel was ook al een tijdje aan het vermageren ondanks dat hij nog goed at. Ook deed hij zijn vachtje niet meer verzorgen, tijd om naar de dierenarts te gaan met hem.
Dribbel had een bobbel in de neus waardoor hij moeilijk kon ademen. Die hoorde daar uiteraard niet te zitten. Men kon nog verder onderzoeken doen en eventuele operaties. Hij ging 17 jaar oud worden, mocht men hem dat nog laten ondergaan of niet?
Zijn baasjes hebben niet meer de kans gehad om erover na te denken en te beslissen. Dribbel heeft gisteren zelf aangegeven dat het goed was geweest. Het enige wat men nog kon doen voor hem, was hem laten gaan.
Dikkie, zijn koosnaampje, heeft bijna zeven mooie jaren mogen genieten bij zijn baasjes.
Het Buddy Kat team is dankbaar dat ze hem die tweede kans hebben gegeven. Wij wensen de baasjes van Dribbel/Dikkie heel veel sterkte met het verlies van hun huisgenootje.
Er is een schakel die de dood niet kan verbreken
liefde en herinnering leven altijd voort...
14-03-2016
Tijd, geduld en liefde .....
Ongeveer vier jaar geleden kwam Sumo in de opvang van Buddy Kat met zijn drie broertjes en mama Flo. Allemaal waren ze aidspositief bevonden, heel zeldzaam.
Na enige tijd werd hij geplaatst, Sumo was timide maar voelde zich toch gelukkig bij zijn bazinnetje. Donkere wolken kwamen eraan. Het bazinnetje van Sumo werd ziek en kon niet meer voor hem zorgen. Er was geen andere mogelijkheid dan hem terug in de opvang van Buddy Kat te nemen.
Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad vooraleer hij zijn opvangmama en de rest van de familie vertrouwde. Helaas werd Sumo ziek en moest hij zelf een penisamputatie ondergaan. Het was kantje-boordje met hem. Nou nou ... valt allemaal niet mee hé kereltje! Hij genas goed, kreeg steeds meer zelfvertrouwen en toen kwam het volgende probleem eraan. Zijn opvangmama ging voor zes weken op vakantie en er moest dringend een opvangplekje voor hem gezocht worden. Na wat heen en weer te mailen en te bellen, besloot de eerste opvangpapa van Sumo hem voor die zes weken onderdak te geven. Zo kon hij even terug met zijn mama Flo en met Morre samen zijn. Die zes weken zijn omgevlogen en Sumo had zich zo goed aangepast, dat het leek of hij nooit was weg geweest.Tja, u kan het al raden niet ;-)
Ondanks dat Sumo nog steeds timide en op zijn hoede was, had zijn opvangpapa besloten om hem zelf te adopteren. Hij kreeg het niet over zijn hart om Sumo nog maar weer eens een verhuis aan te doen. Sumo kon het goed vinden met de andere katten in huis, maar ging netjes iedere avond bij mama Flo, Morre en Winston slapen.
Maar kijk eens??
Sumo komt nu regelmatig binnen glippen bij zijn baasjes voor een blitsbezoek. Hij is ongeveer anderhalf jaar definitief geadopteerd en sinds een drietal maanden durft hij in huis binnen te komen. Hij gaat dan alles netjes inspecteren en daarna weer terug naar buiten. Sumo nestelt zich nu zelfs in de zetel en geniet van de aaitjes.
Dit moest vastgelegd worden met mooie foto's :-)
Slapen en eten doet hij bij zijn mama Flo en Morre. Dit is nog steeds een vast ritueel dat voorlopig niet te doorbreken is. Maar kijk eens lieve mensen wat tijd, geduld en liefde geven doet bij een diertje zoals Sumo. Geef de hoop nooit op!
Ieder dier verdient een kans en er komt een dag dat het die kans ook met alle pootjes grijpt.
10-03-2016
Flo stelt zich nog eens voor
Vanmorgen kwam mijn opvangpapa naar mij toe met mijn eten en zei: Floke, vandaag is het jouw dag. Vanavond gaan ze je in de bloemetjes zetten op de FB pagina van Buddy Kat. Vertel jij maar eens even hoe het met je gaat.
Maar euhhh .... wat moet ik dan nog gaan vertellen?
Ik ben Flo, ik ben een lapjespoes van 6 jaar oud en ik woon in ...
Neen, flauw hé, was maar een grappie ;-)
Ik weet echt niet meer wat ik moet vertellen! Ik woon nu al meer dan drie jaar bij mijn opvangpapa. Eerst met mijn vier zonen en naderhand kwam Morre erbij.
Waarom? Omdat wij allemaal aidspositief zijn.
Klinkt zo akelig hé, aidspositief, maar wij zijn echt niet eng hoor!
Wij zijn gewoon katten zoals ieder andere kat, die misschien op langere duur een tikkeltje meer zorg nodig hebben, that's it. Wij genieten ook van knuffels, aaitje over ons koppie, lekker eten en nog veel meer.
Zoals jullie weten, kunnen Morre en ik het héél goed samen vinden. Wij zijn twee pootjes op één buik en kunnen niet meer zonder elkaar. Vroeger was ik echt kattig, een echt meisje. Nu ben ik wat milder geworden en de laatste maanden voel ik me ook helemaal ontspannen bij mijn opvangouders. Ik geniet nu intens van de knuffels en ga ze ook zelf vragen. Dat durfde ik eerst niet, daar was ik veel te verlegen voor hihi. Ze mogen me nu zelfs over mijn rugje aaien. Daar moest ik eerder helemaal niets van weten, jakkes.
Morre en ik genieten van onze buitenren, luieren in het zonnetje. Soms komt Sumo even met ons buurten, dan komt Winston weer even langs. Er is wel altijd iets te doen bij ons hoor. Dus ja, jullie horen het wel dat we het best naar onze zin hier hebben. Toch zijn Morre en ik op zoek naar ons eigen personeel en eigen huisje. Ik weet het, kleine kittentjes zijn veel leuker en zien er snoezeliger uit. Maar vergeet niet dat die ook groot worden, net zoals wij.
Dus pleaseeeee, help je mijn oproepje te delen zodat Morre en ik ons Forever-huisje zouden krijgen? Na meer dan drie jaar bij een opvanggezin te wonen, is dit toch niet teveel gevraagd, toch?
Ik ga maar weer in mijn nieuwe kartonnen huisje liggen en wachten. Morre en ik blijven hopen en wachten op de grote dag. We geven de moed niet op!
05-03-2016
Klaas is terug thuis
Als een bloem zo is het leven
't begin is teer en klein.
De een die bloeit uitbundig
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
weer andere blijven even.
Vraag niet bij welke bloem je hoort,
dat is 't geheim van het leven.
05-03-2016
Siam na 1 jaar plaatsing
Wat vliegt de tijd toch snel om. Het is alweer iets meer dan een jaartje dat Siam (ex-opvanger Buddy Kat) zijn gouden mandje heeft gekregen. Hoe gaat het met hem?
Nieuwsgierig, lees dan snel de update van zijn baasjes mee:
Hallo,
Siam zijn gezondheid gaat wat op en neer. De ene dag loopt hij er maar sip bij en de andere dag spurt hij volop in huis en krijgt er niet genoeg van. Hij hoest nog steeds, maar daar zijn we ondertussen aan gewend geraakt. De dierenarts heeft al medicatie voorgeschreven, maar die lijkt niet aan te slaan. We hebben echter de indruk dat hij er geen last van heeft. Ondanks dat hij de stempel heeft van 'kattenaids' te hebben, gaat het vrijwel goed met hem.
Siam is de koning in huis en eist veel aandacht op. Met plezier bedienen we hem op al zijn wenken ;-) Zijn mandje staat midden in de zetel voor de TV, dan ligt/zit hij tussen ons in. 's Nachts slaapt hij ook bij ons op bed, een vast ritueel.
We wonen in een appartement met een klein terrasje. Siam leeft enkel binnen de muren van ons appartement maar is er heel tevreden mee. Hij is een echte knuffelkater die er niet genoeg van kan krijgen. Volgens ons voelt hij zich dan ook gelukkig. Soms weegt het wel eens door als hij op je schoot springt. Zijn gewicht staat inmiddels op 7,5kg! Maar hij is dan ook heel erg groot van gestalte. Hoe wij Siam zouden beschrijven?
Hij is onze allerliefste oogappel. We zijn erg blij dat we hem een jaar geleden geadopteerd hebben. Hij hoort er gewoon bij!
03-03-2016
Sheldon
Opvangmama zijn is grotendeels heel erg leuk om te doen. Maar als je een zorgkatje opvangt, kan het soms ook zwaar en emotioneel zijn.
Sheldon is een aidskater, suikerpatïent en niet meer plaatsbaar.
De laatste tijd heeft zijn opvangmama gemerkt dat hij aan het afvallen is, hij slaapt meer dan eerst, heeft sneller diarree, drinkt meer dan normaal en nog zo van die dingetjes. Hoog tijd om weer even op controle bij ome Brecht te gaan met dit lieve mannetje.
Een onderzoek en bloedafname heeft uitgewezen dat Sheldon zijn suikerspiegel ontzettend hoog is. De insuline slaat precies niet meer aan bij hem. Men gaat een ander soort insuline proberen en hopelijk stabiliseert hij daar weer mee. Ook krijgt hij nu medicatie tegen de artrose in zijn pootjes.
Wat brengt de toekomst voor Sheldon?
We weten het niet, de tijd zal het uitwijzen. We willen alvast de opvangmama een hart onder de riem steken. Sheldon en zijn opvangmama zijn twee handjes op één buik, zij genieten van elkaar, met elkaar. Zij heeft een speciale band met Sheldon waar niemand tussenkomt. Voor Sheldon is zij zijn rots waar hij zich aan vastklampt.
03-03-2016
Klaasje is niet meer ...
4 dagen geleden hebben we je verwelkomd in Buddy Kat. Je was ziek en had verzorging nodig. We merkten dat je bijna niet at, je had het moeilijk met ademen, je was bang. Toch genoot je van de aaitjes op je koppie en duwde je zachtjes tegen onze hand om nog meer aaitjes.
Vandaag was de grote dag, op onderzoek bij ome Brecht met jou.
We waren overtuigd dat als je tandjes getrokken werden, alles weer goed zou komen. Je klampte de pootjes rond de armen van de verzorgster toen ze je in de kattenmand wilde zetten. Je was zo bang, waarom? Tijdens de autorit heeft de verzorgster je meermaals geaaid door het deurtje van de kattenmand. Je duwde met je kopje tegen haar vinger, zo lief. Aangekomen bij de dierenarts was je heel kalm, te kalm. De verzorgster stelde je nog gerust dat alles goed ging komen.
Niets is minder waar!
Kanker had jou in zijn macht en je was niet meer te redden. Met heel veel pijn in het hart hebben we je moeten laten gaan. We hadden je nog zo graag geknuffeld en liefde gegeven, maar het mocht niet zijn.
Klaasje ..... 4 dagen ben je in Buddy Kat geweest en je pootafdrukjes staan in ons hart gedrukt.
Dag lieve jongen, geen pijn meer voor jou, we gaan je missen!
Het Buddy Kat team xx
