Wat maken we mee

Plume geniet enorm van alle verzorging en de knuffels. Hij is zo ontzettend lief, en wil het liefst op schoot liggen trappelen en kopjes geven. Prrrrr... lekker ding!
Op de foto is het weer eens duidelijk, waarom we dit allemaal doen... HIERVOOR!

Eden is op dit moment nog erg schuw en bang en zelfs een beetje boos. Dit begrijpen we maar al te goed, hij heeft ook zoveel indrukwekkende dingen meegemaakt de laatste tijd. Daarom verblijft hij eerst nog even in een aparte ruimte binnen Buddy Kat om tot rust te komen.

Lieve Eden, je naam betekent paradijs en dat is wat we ook voor jou gaan zoeken in de toekomst. Een liefdevol warm plekje, jouw eigen paradijsje op aarde.

Maar eerst mag je lekker bijkomen van alles wat je meegemaakt hebt. En weet je, je mag daar alle tijd voor nemen die je nodig hebt. Wij hebben geduld én heel veel knuffeltjes en kusjes voor je voor als je straks zover bent.

Bob heeft het enorm getroffen, hij komt bij een heel lieve dame met ervaring met FIV katjes maar dat niet alleen.Ze heeft verstand van alle dieren want ze is dierenarts.

Lieve Bob, nu ben je samen met je favoriete speeltjes
vertrokken naar je gouden mandje. Wat zal het stil worden hier zonder jouw altijd vrolijke karakter. Maar we zijn zo blij dat ook jij nu nieuwe dingen gaat beleven, samen met een lief vrouwtje en zelfs een maatje. Beloof je ons dat je altijd blij blijft en heel erg gaat genieten? Het ga je goed ventje, ook jou missen we nu al.

Ik zag je groeien van zakje botjes tot een mooie kater met gezond gewicht. Je doffe schrale vacht ging na ruime tijd weer glanzen en je kreeg weer een dikke, lange haardos . We noemden je wel eens plumeau. Je wilde altijd ijverig helpen, je staart werd gebruikt als kwast. Je dacht dat je de vaat wel kon doen. Of ik daar zo blij mee was? Tja….

Je woonde in onze keuken, je kon niet altijd overweg met je soortgenootjes. We hebben menig koffiekransjes achter de rug hé jongen, dat vond je fijn. Je was dikke vriendjes met onze hond Lucy, tenminste nadat je haar de nodige opleiding had gegeven. Lucy vond het dan ook maar raar dat je ineens in een vreemde reismand vertrok. Bij slaaptijd keek ze naar het lege plekje naast haar kussen. Geen mandje naast haar, geen Simba…

Je was mijn grote baby, zo lief tegen me aan liggen, zachte kopjes tegen mijn wang. Maar soms ging er wel eens een knopje om in dat kopje, dan kwam een duiveltje uit de doos met scherpe klauwen. Dat is je vergeven jongen, dat werd toegeschreven aan pijnscheutjes en fantoompijnen in je bekje. Voor 95% was je ook gewoon mijn grote lieve baby.

Vandaag was dan je grote dag, je mocht vertrekken naar je gouden mandje. Je krijgt het rijk voor jou alleen. Nu kan je je nieuwsgierig neusje achterna lopen en op verkenning gaan door de kamers. Ook al lopen de tranen om je vertrek, de wetenschap dat je nu rust en ruimte krijgt verzacht het verdriet. De eerste glimlach verdreef al een beetje de wolken toen je baasje liet weten dat jij je al goed liet aaien. Je ligt nog wat onwennig, een beetje overdonderd ook door de verhuis. Dit is iets waar je door heen moet jongen, even wennen aan je thuis. Je ‘papa’ zal goed voor je zorgen, je bent nu voor altijd thuis, geen verhuis meer voor jou.

Geniet van je nieuwe leventje jongen, geniet met volle teugen het is je zo gegund.

Dag vriendje, ik kom je opzoeken, dat is beloofd.

Dikke kus op je zachte kopje x"

Veel succes Simba, het ga je goed!