Wat maken we mee
2024 | 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | Eerdere berichten
December | November | Oktober | September | Augustus | Juli | Juni | Mei | April | Maart | Februari | Januari
27-03-2015
Wiggle is ook aidspositief
Wiggle ..... u zal hem vast wel herkennen, niet?
Hij is ons spoedgevalletje van drie weken geleden. Wiggle lag om 13.00 uur al in de struiken (weggeveegd met bezem door de bewoners waar hij lag). De politie is langs geweest, zagen hem en vertrokken weer. Om 2 minuten voor 17.00 uur, sprak de politie onze voicemail in. Na 4 uur wachten werd ons 'gevraagd' het dier op te halen. Zo kwam Wiggle in de opvang bij onze moederorganisatie Zwerfkat in Nood II.
Wiggle heeft grote motorische problemen, hij heeft ataxie!
Hij wiebelt behoorlijk met zijn koppie, is doof en kan de achterpoten niet goed bewegen. Hij wil wel lopen, maar kiepert steeds om. Hij had het in het begin ook moeilijk met eten, dat lukte hem van geen kanten. Zijn opvangmama heeft een speciaal bord met rand voor hem gemaakt. Als zijn eten gepureerd wordt, lukt het hem nu wel, hij leert enorm snel bij.
Vorig weekend werd Wiggle plots heel erg ziek. Hij kreeg hoge koorts en voelde zich lamlendig, er zat niet veel leven meer in dit mannetje. Huppakee, meteen naar de dierenarts met hem en deze zat ook eventjes met de handen in het haar. Er werd bloed afgenomen om bepaalde dingen te kunnen uitsluiten. Wiggle kreeg ook zware medicatie en nu was het afwachten of dit ging aanslaan bij hem. En ja hoor, de dag erna begon Wiggle uit zijn dal te kruipen. Hij verraste zijn opvangmama zelfs met een soort van miauw-geluid, zo ontroerend!
Sommige mensen vinden Wiggle een zielige kater omdat hij al wiebelend door het leven gaat en doof is. Niets is minder waar! Wiggle is enorm nieuwsgierig, onderzoekend en geniet op zijn manier van het leven. Het is natuurlijk even wennen met een gehandicapt diertje in huis, je moet elkaar leren aanvoelen. Het schept een speciale band tussen de opvangmama en Wiggle. Hij is gehandicapt en in zijn wereldje is alles gewoon normaal. Niets meer en niets minder!
Gisteren kregen we de bloeduitslag binnen van Wiggle.
Hhmmmmm ....... helemaal niet goed! Hij heeft niet alleen zware ataxie en ontstekingsbeelden, hij is ook aidspositief bevonden. Arm kereltje, je blijft ook echt van niets bespaard hé jongen. Maar wij en je opvangmama zijn er voor je, het zal je aan niets ontbreken. Je wordt nu helemaal in de watten gelegd en verwend tot op het bot :-)
Je verdient het als geen ander!
Wat de toekomst brengt, dat zullen we wel zien. Voor nu is het belangrijk dat jij je gelukkig voelt en structuur krijgt. Niet teveel stress en lekker genieten van alle aaitjes, knuffels en veel liefs. En wees maar zeker, daar zal het je zeker en vast niet aan ontbreken.
Momenteel is Wiggle alleen op afstand te adopteren.
18-03-2015
Pim kruipt stilletjes uit zijn dal
Ongeveer 1 weekje geleden kwam Pim bij ons in de opvang.
Hij was erg onderkomen, zijn vacht onder de klitten, ontstoken oogjes, een enorme vieze geur die van hem afkwam en en en.... Pim verblijft bij een opvanggezin en zijn opvangmama wist meteen wat te doen i.v.m.de verzorging die hij nodig had.
Ondertussen begint hij stilaan uit zijn dalletje te kruipen. Pim staat te popelen om nu zelf zijn verhaal aan jullie te vertellen. Leest u mee?
Hier een berichtje van mij, Pim.
Na een lange autorit kwam ik s’avonds bij mijn opvangmama aan.
Ik was totaal uitgeput, erg mager en mijn vachtje was helemaal vervilt en geklit en stonk, bah bah .... wat voelde ik me vies. Bovendien waren mijn oogjes ontstoken en één oogje zat zelfs helemaal dicht. Aangekomen bij mijn opvangmama, ging mijn reismandje open en kreeg ik eindelijk rust. Mijn opvangmama verzorgde direct mijn oogjes en noemde mij, mijn kereltje, lief hé ;-)
Omdat er een vieze geur van mij afkwam, ging ik ook in bad. Dat was best schrikken!
Maar toen ik met shampoo werd gemasseerd was dat toch wel lekker. Daarna lekker warm afspoelen en werd ik ook nog droog gefönd. Doodmoe maar voldaan kon ik lekker gaan slapen. Omdat ik ziek ben moet ik regelmatig medicijnen krijgen. Mijn opvangmama vertrouw ik helemaal hiermee! Ze heeft me verteld dat ik me daardoor beter ga voelen en ik geloof haar helemaal op haar woord. Dus, blijf ik rustig zitten als mijn oogjes gezalfd moeten worden of medicijnen moet krijgen.
Op de bank lig ik graag languit te slapen maar als mijn opvangmama in de buurt is, wil ik graag bij haar zitten. Knuffelen vind ik héél fijn en daar vraag ik dan ook vaak om door langs mama’s benen te strijken of mijn lieflijkste miauwtjes te laten horen. Dan heb ik gelijk al haar aandacht, joepieeeeee!
Ik krijg lekker te eten en heb nu een slank figuur, mijn vacht wordt regelmatig geborsteld. Stilaan begin ik mezelf ook weer te wassen, dat lukte me eerst niet meer. Wat ben ik blij dat ik niet meer op straat hoef te leven en jullie allemaal bedankt voor het medeleven.
Conclusie .... ik begin me weer langzaam kat te voelen en ben op het moment heel gelukkig.
Liefs van Pim(metje)
16-03-2015
Koos zijn eerste stapjes in Buddy Kat
13-03-2015
Guus wordt zelfzekerder
Een paar weken geleden kwam Guus(je) bij ons in de opvang.
Omdat hij aidspositief is en niet meer kon uitgezet worden bij de zwerfkattengroep waar hij leefde, kreeg dit mannetje een plekje bij Buddy Kat.
Guus is een timide mannetje, verstopte zich meteen onder de rieten bank. Maar als je moeite deed en met je hand over zijn wangetje streelde, ging meteen dat spinmotortje aan en vroeg hij naar meer. Hij was nog nagekeken bij de dierenarts volgens de meldster, maar toch viel het ons op dat hij vaak zijn tongetje uit zijn bekje had hangen. Het leek ons toch beter om even een controle bij onze eigen dierenarts te doen.
En gelukkig maar!!
Guus zijn bekje was helemaal ontstoken, allemaal rotte tandjes, het tandvlees tot bloedens toe.Tjonge tjonje toch, arm mannetje ..... wat moet jij voor een pijn hebben gehad? Diezelfde dag heb je meteen een tandenoperatie gekregen, alles eruit.
Wat een opluchting voor jou hé Guusje!
Tijdelijk hebben we een bench opgezet in de grote ruimte van Buddy Kat. Dit was makkelijker om hem te benaderen en zijn medicatie te geven. We zijn nu een dikke week verder, wat een opmerkelijk verschil. Guus begint vertrouwen te krijgen, hij loopt nu zelfs heel stiekem rond en gaat overal snoeten. Hij geniet ontzettend van de aaitjes, de knuffeltjes. Als je stopt met strelen, graait hij met zijn pootje naar je hand, hij wil dan nog meer.
Wat is dit voor een enorm lief diertje!
Het is ons gelukt om een foto van hem te maken in zijn paleisje, de bench. Geniet jij maar lekker verder mannetje.
We wachten nog op enkele uitslagen van de bloedafname.
Als dat in orde is, kunnen we op zoek gaan naar jouw gouden mandje.
09-03-2015
Dusty maakt het redelijk goed
Ons bijzondere meisje Dusty!
Zij kwam ontzettend angstig bij ons binnen in de opvang. Ze zwierf al geruime tijd rond in de buurt van de meldster. Men kon aan haar zien dat ze ziek was en vooral onderkomen. Ook met haar zicht en haar gehoor bleek iets grondig fout te zijn. Met heel veel moeite is ze toch gevangen en hebben we haar eerst de tijd gegeven bij het opvanggezin om tot rust te komen.
De eerste weken was van aanraken geen sprake, de angst zat er behoorlijk diep in bij haar. Voor de opvangmama begon de intensieve verzorging van Dusty. Oogjes en oortjes moesten gezalfd worden, medicatie toedienen en ondertussen werd er ook bloed afgenomen om te zien of er meer met haar aan de hand was. De bloeduitslag was niet waar we op gehoopt hadden, Dusty was aidspositief .... ook dat nog!
Omdat ze zo ziek en zwak was en haar herstel ongelooflijk langzaam verliep, werd er besloten om haar de kostbare interferonbehandeling te geven. Interferon beschermt het immuunsysteem en zorgt voor afweer. Onze aidskatjes krijgen 2x per dag hun dosis interferon in het bekje toegediend. Maar bij Dusty zou dit zelfs niet de nodige verbetering geven, dus werd het bij haar onderhuids ingespoten. Ze werd precies levendiger, opgewekter, ging zichzelf weer wassen, meer drinken en vooral ..... ze begon te genieten van knuffeltjes. Als haar opvangmama haar kriebelde, ging het spinmotortje aan. Dusty is zo dankbaar voor de hulp die ze krijgt en laat zich dan ook heel goed behandelen, geen tegenstribbeling.
Ondertussen zijn we bijna 3 maanden verder, hoe gaat het nu met haar?
Ze is enigszins stabiel te noemen en volgens onze dierenarts zal ze ook niet veel beter worden dan ze nu is. Dusty is uit een ontzettend diep dal gekomen, we mogen blij zijn dat ze zelf de vechtlust heeft om te komen tot wat ze nu bereikt heeft.
Ze zal zeker onder goed toezicht moeten blijven, oogjes en oortjes in de gaten houden, haar interferon geven en alles wat erbij hoort bij de verzorging. Maar voor de rest doet dit meisje het zo ontzettend goed.
Ze geniet intens van de aandacht die ze van haar opvangmama krijgt. Ze gaat nu ook regelmatig op haar rugje liggen om gekroeld te worden. Ze beseft heel goed wat ze lange tijd heeft moeten missen, het lijkt net of ze haar verloren tijd wil inhalen.
Echt rondlopen doet Dusty nog niet, het liefst van al verblijft ze op de bank. Als haar opvangmama aan de andere kant van de bank gaat zitten, is Dusty er als de kippen bij om van de ene kant van de bank naar haar opvangmama te lopen.
Weet je waarom? Voor aaitjes, knuffeltjes en streeltjes, geef haar eens ongelijk wink-emoticon
Dusty is gewoon een erg lief poesje die zo ontzettend dankbaar is en de sterretjes van de hemel spint. Zij verdient en grijpt haar tweede kans die ze krijgt met haar vier pootjes aan!
07-03-2015
En weer een nieuwe aidskater in de opvang
Een nieuwe kater heeft zich aangemeld bij Buddy Kat!
Pim is zijn naam, hij heeft letterlijk de deur van de meldster gekozen en is binnen gewandeld. Hoog tijd voor dit mannetje!
Zijn oogjes zaten bijna helemaal dichtgeplakt van de ontstekingen, zijn vacht vol klitten, een enorme vieze geur die van hem afkwam. Ach arme jongen toch, alles wat mis kan zijn of gaan, heb jij.
Een bezoekje bij onze dierenarts was wel héél dringend.
Pim is een seniorkater en zooo graatmager, hij weegt amper 2,3kg! Zijn hele bekje was ontstoken en de volgende stap was alle tandjes trekken. Wat moet jij toch voor een helse pijnen hebben gehad.
De uitslag van de bloedtest, hmmmmm ...... Pim is zowel aidspositief als leucose positief. Kan het nog erger?
Hij verblijft nu bij een opvanggezin in plaats van Buddy Kat.
Pim is zo dankbaar voor de hulp die hij krijgt, het is zo een schatje. Hij is ook lekker in badje geweest zodat hij zich weer een beetje frisser voelt. Zijn opvangmama is nu druk bezig met de oogjes te zalven, medicatie toe te dienen en hem veel liefde te geven. Hij heeft zoveel in te halen ....
Eten doet hij heel goed en daarna is hij zo moe dat hij een dutje moet doen. Slaap maar lekker veel lieve Pim, dit heelt ook de wonden. Voor jou is een nieuwe wereld open gegaan, geen zorgen meer voor je.
Wij nemen nu alle zorgen van jou over en gaan op zoek naar een gouden mandje voor jou.
Dit verdien je als geen ander lief mannetje.
05-03-2015
Nieuwe bewoner Koos
Mijn naam is Koos en ik ben op het moment héél boos.
Eerst woonde ik in een asiel in een klein hokje, vraag me niet hoe ik daar ben terecht gekomen, ik weet het niet. Ze gingen één of andere test doen voor de zekerheid en daarom werd er bloed genomen. Die 2-voeters hadden bedrukte gezichten toen ze de uitslag in handen kregen. Ik had namelijk FIV ...... duhhhhh, weet ik toch niet wat dat is?
Er werd heel druk gemaild en gebeld en plotseling, huppakee, een mandje in en een ritje met de auto. Ik dacht bij mezelf wat gaat er nu gebeuren met mij! Plots stopte de auto met rijden en waren we aangekomen bij Buddy Kat.
Wat moet ik daar nou gaan doen?
Blijkt dat Buddy Kat een unieke opvang is voor katten besmet met aids, dus ook voor mij. Nou, positief is wel dat ik een hele woonruimte ter beschikking heb en niet meer een hokje. Maar moet ik daarom nou blij zijn... ?
Diezelfde avond heb ik een gesprek met Alim gehad die daar ook woont sinds korte tijd. Hij is het er ook niet mee eens en we hebben samen afgesproken om die 2- voeters (de verzorgers) het flink moeilijk te maken. We geven ons niet zo maar 1-2-3 gewonnen, kijken wie de aanhouder is en wie wint haha!
Weet je, het zal best goed bedoeld zijn, maar nu vinden we het gewoon nog niet zo gezellig, snap je?
Binnenkort zal ik jullie op de hoogte houden van het verdere verloop.
Een nu nog boze Koos!
03-03-2015
Alim is nog steeds niet blij
Mijn naam is Alim en ik ben nu een goede 2 maanden in de opvang van Buddy Kat. Tenminste..... eerst heb ik nog heel eventjes gewoond bij een opvanggezin, tot men zeker wist dat ik aidspositief was. Steeds vraagt men maar aan mij, hoe gaat het met je ventje?
Voor de zoveelste keer, NIET goed...
Ik mis mijn park waar ik vroeger woonde en ben helemaal niet zo gek op mensen. Dan willen ze me over mijn koppie strelen en van die dingen, maar echt hoor, jullie maken me hier niet blij mee.
Ik wil het liefste van alles rust. De enige manier dat ze me met rust laten is een beetje boos kijken en grote ogen opzetten. Of ze gewoon negeren, niet bewegen, gewoon rechtdoor kijken, dat helpt hoor.
Nu moet ik zeggen, afgelopen week is er een nieuweling bijgekomen, Guus. Die is echt wel cool en we hebben samen onder de rieten bank gezeten. Even een toffe babbel gehad onder kerels, nemen ze toch weer meteen foto's van ons alsof we 2 'watjes' zijn!
Nu heb ik gehoord in de gangen van Buddy Kat, dat men voor mij voor een oplossing aan het zoeken is. Wat het gaat worden, is nog een verrassing. Zodra ik het weet, breng ik jullie meteen op de hoogte.
Tot binnenkort, Alim.
03-03-2015
Boris is helemaal op zijn gemakje
Ondertussen woont Boris nu iets meer dan één maand bij zijn opvangmama en familie als gezinslid. Hoe gaat het met hem, Boris vertelt het graag zelf.
Hoi allemaal,
Met mij gaat het super en ik geniet echt enorm van mijn leventje hier bij mijn familie. Ik hoef nooit meer te verhuizen en dat geeft me een zaaaaaaalig gevoel.
Mijn gezondheid is ook redelijk stabiel. Ik krijg dagelijks mijn portie cortisonen en mijn Interferon, dit houdt me enorm fit. Af en toe krijg ik last van ontstoken slijmvliezen, maar daar heeft mijn vrouwtje ook medicijntjes voor in huis. Een paar dagen op de tandjes bijten met slikken van die vieze troep, en hoppa, dan gaat het weer beter.
Ik word hier op mijn oude dagje zo verwend, ik kan het nog steeds niet goed vatten hoor. Een paar keer per week krijg ik van mijn vrouwtje tartaar of biefstuk. Dat is mijn favoriete maaltijd en als ik het van in de verte al ruik, hooooooooo .... dan zit ik binnen enkele seconden op het aanrecht hoor.
Eigenlijk, als ik heel eerlijk moet zijn, nadat ik wist dat ik voor altijd bij mijn opvangmama mocht blijven wonen, is mijn gezondheid er alleen maar op vooruit gegaan. Ik ben helemaal relaxt nu!
's Morgens zit ik in de slaapkamer uit het raam te kijken, dan wat eten en dan mijn favoriete bezigheid, slapen! 's Avonds heb ik mijn gekkenuurtje, hihi. Dan speel ik met alles wat los en vast zit. Door mijn leeftijd word ik snel moe, maar dan ga ik eerst nog even heerlijk kroelen met mijn vrouwtje vooraleer ik mijn vast slaapplekje opzoek.
Hier lopen nog enkele voervoeters in huis, Charlie is er eentje van. Tussen ons is een soort van vriendschap ontstaan. We gaan op een heel vredelievende manier met elkaar om, sjiek hé? We geven ons af en toe een kopje zo van ..... alles goed joh, en voor de rest laten we ons ieder in zijn eigen waarde. Moet toch kunnen niet? Zelfs het schuwe poesje Hayley, die niet dol is op andere katten, is graag in mijn buurt. Mss. wordt het nog wat tussen ons :-)
Mijn vrouwtje en ik kletsen heel vaak met elkaar 's avonds en gisteren heeft ze me iets toevertrouwd. Nou, heb ik toch even een traantje moeten wegpinken, ik werd er stil van.
Zij vindt dat het opvangen en adopteren van mij haar heeft veranderd omdat ik een aidskater ben. Ze vertelde me dat ze altijd van katten heeft gehouden, maar dat het adopteren van mij toch wel heel bijzonder voor haar was. Mijn vrouwtje vindt dit bijzonder vanwege het feit dat aidskatten zoals ik, op veel plaatsen geen bestaansrecht hebben en gedood worden. Ze vindt het bijzonder omdat ik gewoon met de andere katten van het gezin in harmonie kan leven.
En deze zin vind ik dan weer heel bijzonder van haar, luister wat ze me vertelde:
We weten nooit wat de toekomst ons gaat brengen Boris, maar de tijd die we samen hebben, zal de mooiste tijd van jouw leven zijn. Ik geniet enorm van jouw aanwezigheid hier in huis, eigenlijk is het moeilijk uit te leggen, maar het voelt heel speciaal.
Jaaaaa, zeg nu eerlijk, had ik het nog beter kunnen treffen?
Vele groetjes van mij (Boris) en tot binnenkort weer, doeiiiii x
01-03-2015
Flo en Morre zijn er ook nog altijd
Hallooooohhh, hier zijn we weer eens, Morre en Flo.
Ja, wij wachten nog steeds op een baasje, het gouden mandje, weetjewel? Wij hebben intussen onze kerstkadootjes uitgepakt, bedankt iedereen voor het vele lekkere eten en het speelgoed enz.
Met de winter in het vooruitzicht hebben we allemaal een warm mandje gekregen. Super!
Nu kunnen we lekker lang wegdromen en het was nodig zeg. Wat een deprimerend weer, zo nat en koud, we konden wel naar buiten, maar met zo een hondenweer, blijven wij lekker binnen. En nu stond het kattenluik ook niet continu open, dus moesten wij leren om dat deurtje open te duwen. Morre snapt er nog steeds niets van. Hij heeft intussen een bel besteld zodat iemand het luik voor hem kan openhouden;-)
We houden het verder warm en gezellig. We hebben ook een nieuwe vriend, Winston de ex zwerver, die komt elke morgen na ons ontbijt aan onze deur aankloppen, en dan crasht die in één van de vrije mandjes en hij houdt ons de rest van de dag gezelschap.
Dikke poot van Morre en Flo
01-03-2015
Week van de vrijwilligers
Van 28 februari tot 8 maart is het de week van de vrijwilligers!
We willen even stilstaan bij het werk dat zij belangeloos doen.
Daarom in het bijzonder, een dikke dank-je-wel, aan al onze Buddy Kat vrijwilligers/verzorgers en opvanggezinnen voor hun tomeloze inzet.
Zonder jullie, waren we niet in de mogelijkheid om aidskatjes een gouden mandje te bezorgen.
Als elke vrijwilliger een ster is, wordt het nooit meer donker!
