Wat maken we mee
2024 | 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | Eerdere berichten
December | November | Oktober | September | Augustus | Juli | Juni | Mei | April | Maart | Februari | Januari
22-11-2014
Massimo!
19-11-2014
Kattenmanieren
Een gesprekje tussen Morre en Flo opgevangen:
Hey....psssst, heb ik dat goed gehoord Flo?
Staat er een artikel over Buddy Kat in het tijdschrift Kattenmanieren?
Ja hoor, dat heb je goed gehoord Morre?
Naar 't schijnt staat er een artikel vermeld over Buddy Kat, 4 pagina's lang.
Wat zou er allemaal gezegd worden dan?
Ik weet het niet
Zullen we naar de winkel gaan en het tijdschrift kopen, dan weten we het meteen. Ja hoor, dat is een goed idee!
Gaan jullie het tijdschrift ook kopen om te kijken wat men vertelt over Buddy Kat?
17-11-2014
Anaise bij baasje
Het is iets meer dan één maand geleden dat Anaïse definitief door haar opvangmama is geadopteerd.
Leest u het hartverwarmende verhaaltje met ons mee?
Een jaar geleden is het al dat je bij mij totaal onverwachts in de opvang kwam. Je zat maar wat zielig te wezen bij Buddy Kat waarop ik besloot je mee naar huis te nemen.
De eerste maanden dat je hier was viel het me moeilijk om 'n band met je te krijgen. Je was lief, daar lag het niet aan, maar ik had het gevoel dat er zoveel met je aan de hand was. Jij kon het niet zeggen en ik kon het niet lezen.
Ik merkte dat je heel vaak moeite had met zowel je brokjes als je nat voer. Ze kwamen er dikwijls even snel weer uit als ze erin gingen. Je lustte wel alles maar je maagje en darmpjes dachten daar anders over. Alle merken en variaties van droog en natvoer zijn de revue gepasseerd tot dat ik eindelijk hetgene te pakken had waar je geen last van had. Hoera !!!
Daardoor ging je je stilaan ook wat beter voelen en kreeg je heel wat vertrouwen in me. En dan begon je serieus last te krijgen van je "voetjes". Je hebt chronisch ontstoken nagelriempjes, wellicht een gevolg van je zwerversbestaan en er geen verzorging voor handen was. Heel veel ritjes hebben we gedaan naar Ome Brecht, onze dierenarts, de lieverd !
Medicijntjes heb je gekregen, verzorging met zalf, voetbadjes,... elke dag weer. Ondertussen waren we al 10 maanden verder en voelde je je hoe langer hoe meer op je gemakje, ondanks de intensieve verzorging. De band die er in het begin niet was is er wel gekomen en is niet meer stuk te krijgen. Ik besefte dat ik je niet meer kon en wou missen. En jij vond het geweldig dat dit jouw thuisje zou worden en alzo geschiedde.
Ik ben zo blij met je lief klein Petoetterke (koosnaampje) en hoop dat je nog vele jaartjes bij me mag blijven.
Anaise'ke aan't woord : sinds kort heb ik "op schootje zitten" ontdekt, dit is echt te gek! Als beloning doe ik dan bij de mama veel likjes geven, ze heeft nu wel altijd 'n proper snoetje hoor, hihihi.
Nu ben ik ribbedebie want 't is feest en dat wil zeggen :catisfactions!
Nom nom nom...
Liefs van Anaise'ke en de mama
14-11-2014
Nieuwe bewoner: Ozzy!
Ik liep al geruime tijd rond te dolen op straat als zwerver. Een hard leven, maar het was niet anders. Ongeveer een half jaar geleden hebben er zich lieve mensen over mij ontfermd omdat ik ziekjes was geworden. Ik mocht er mijn buikje vullen met allerlei lekkers en had er een slaapplekje gekregen.Toen ik me beter voelde ben ik weer vertrokken, ik dacht dat ik het wel alleen aankon op straat.
Maar die lieve mensen waren ongerust over mij geworden toen ze me niet meer zagen. Ze zijn op zoek gegaan en hebben me gelukkig gevonden bij hen in de buurt. Het was hoog tijd, ik was helemaal verzwakt en uitgedroogd. Werk aan de winkel met mij!
Deze lieve mensen zijn met mij naar de dierenarts gegaan en daar werd ik terug 'opgelapt' zoals ze zeggen. Men had een vermoeden dat ik wel eens een FIV kater kon zijn. Na de testen werd dit bevestigd en kreeg ik de stempel op mijn kop dat ik 'aidspositief' was. Nou werd het helemaal moeilijk en moest ik op zoek naar een opvangplaats voor aidskatjes.
Gelukkig bestaat er Buddy Kat en werd er meteen werk van gemaakt dat ik daar terecht kon.
Afgelopen zaterdag was het dan zo ver, ik mocht naar Buddy Kat verhuizen. En ik kan het je vertellen, zo vlak voor de winterperiode ben ik hier maar al te blij mee. Het leven op straat is immers hard voor een zwerfkat!
Ik wreef me met mijn voorpootjes in mijn oogjes, wat was dat?
Een heus welkomstcomité stond me op te wachten. Ik voelde me al heel snel op mijn gemak en ging dan ook meteen op onderzoek uit.
Mijn lieve mensjes hadden het moeilijk om afscheid van mij te nemen. Tja.... ik heb mijn leven aan hen te danken door hun goede zorgen en zal dit ook nooit vergeten.
Ondertussen heb ik kennis gemaakt met de andere mannen in Buddy Kat: Siam, Nikko en Oskar. Het loopt nog een beetje stroef maar iedereen moet aan de nieuwe situatie wennen, komt wel goed hoor
Och ja, het belangrijkste vergeet ik nog van mezelf te vertellen.
Ik ben een knuffelaar 1ste klas!
Ik kom graag bij je op je schoot liggen, spinnen, kroelen, pootjes kneden, knuffelen en tuttelen. Enne, ik ben een pubertje van ongeveer een jaartje of 3. Weet je zo genoeg over mij?
Nou, dan ga ik maar weer verder met de boel hier te verkennen in Buddy Kat.
Hopelijk mag ik dat snel bij jou komen doen, snap je??
Mijn gouden mandje waar ik moet voor solliciteren ......
Liefs Ozzy xxx
11-11-2014
Dank je wel!
Daisy is een grote dierenvriend en draagt Buddy Kat en onze VZW een warm hart toe.
Ze maakt zelf dingetjes om te verkopen en met de opbrengst hiervan koopt ze spulletjes die ze aan ons of een ander goed doel doneert.
Op de foto zie je weer een geweldige donatie die Buddy Kat afgelopen week heeft ontvangen.
03-11-2014
Lieve Oskar
Ja,ik mag nog eens wat vertellen over mezelf.
Weet je, ik heb zoveel te vertellen dat dit een boek kan vullen, maar ik zal het kort proberen te houden.
Ik woon al een hele tijd in Buddy Kat, vraag me niet hoelang, dat weet ik niet zo precies. Besef van tijd zegt me niet veel, wel wat de dag van vandaag met zich meebrengt.
Ik ben 17 oktober weer even op bezoek geweest bij 'ome Brecht' en werd wakker met een verbandje om mijn bolletje en mijn oortje voelde wat vreemd.
Maar ik heb er nu geen pijn aan en het voelt eigenlijk heel erg goed.
Ze hoeven mijn oortje ook niet zoveel schoon te maken en ik probeer zo min mogelijk aan mijn oortje te krabben.
Dat is allemaal goed dus, maar....ik moet eerlijk zijn, ik woon hier niet meer graag.
De twee heren die bij mij zijn komen wonen, ze zijn niet echt mijn vrienden en ze zullen het ook nooit worden.
Vriendschap komt van twee kanten toch?
Siam en Nikko mogen mij helemaal niet, dus trek ik me terug uit Buddy Kat. Ik ben vaak bij de buren waar het ook erg druk is, maar ik durf daar wel mezelf te zijn. Verder ben ik vaak in het washok bij Buddy Kat te vinden. Daar krijg ik mijn eten geserveerd en lig ik graag te slapen in mijn mandje.
De buitenren van de buurtjes is ook geweldig en daar loop ik verschillende keren per dag mijn rondje. Ik doe daarna mijn poetsbeurt en doezel weer weg in een heerlijke droom. Een droom die steeds weer terugkomt, een eigen thuisje!
Mijn eigen personeel dat me in de watten legt voor de tijd die ik nog mag leven. Mijn eigen mensjes die mij liefhebben en waar ik, voor zolang ik nog leef, mag blijven wonen en vertroeteld worden.
Dit is mijn droom, mag die uitkomen?
Heel veel liefs van mij en een dikke poot.
Oskar
03-11-2014
Kadootje!
Adoptieouders op afstand leven helemaal mee met hun adoptiekatje.
Vaak mailen ze om te vragen wat de kat graag eet, waar hij graag mee speelt en andere dingen.
Zo heeft Nikko afgelopen week een leuk verwenpakket ontvangen van zijn adoptiemama Linda.
Hartelijk dank, Nikko heeft er al flink van gesmuld
